Είναι το πιο απόκοσμο, από όλα τα ποιήματά του.
ΝΤΙΑΝΑ.
Στου ωκεανού την σκληρή - ψυχοφάγα φουρτούνα,
εκεί που δεν βρίσκεται - να σωθώ ένα νησί,
κι εκεί που των πόθων μου - λέω, «Χάνεται η σκούνα»,
ψυχοσώστης λιμάνι - ξεπροβάλλεις… Εσύ!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment