Ο Σκελετόβραχος

Στο μυθιστόρημα της Εύας Βλάμη (γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν) ο «Σκελετόβραχος», ο Γαλαξιδιώτης καπετάν Θύμιος ο Σκελετόβραχος πίστευε ότι τα πανιά θα επιβιώσουν έναντι των μηχανών. Έφτιαξε λοιπόν ένα τρανό μπάρκο και κίνησε να αποδείξει πως ελπίδα για τις μηχανές δεν υπάρχει, για να καταλήξει να χαθεί στη θάλασσα, στο μέσο ενός κυκλώνα.

Προσπάθησε ο Σκελετόβραχος΄να τονε ξορκίσει με μουσκέτα γεμάτα αλάτι και καρφιά και άλλα ναυτικά κόλπα αλλά δεν τα κατάφερε. 

Τα πανιά έχασαν οι μηχανές κέρδισαν και στην αναμπουμπούλα όλοι ξέχασαν οτι αυτό που πραγματικά νίκησε ήταν ο κυκλώνας ...

Στις μέρες μας οι "κυκλώνες" που μας απασχολούν δεν είναι πια μετεωρολογικά φαινόμενα μόνο. Είναι πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά, συνυφασμένα με τα αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί ο κόσμος μας, που δεν τον κυβερνάνε ούτε οι μηχανές - ούτε τα πανιά αλλά η ψυχρή λογιστική και το κέρδος, αντάμα με την απίστευτη Χείμερα της αιώνια ανάπτυξης.

Ας μην πέφτουμε την πλάνη του Σκελετόβραχου, ο εχθρός δεν είναι η μέθοδος - ο δρόμος που θα φτάσουμε στην ευημερία (αφού αυτό λίγο ως πολύ είναι σχεδόν αποφασισμένο είτε από το βέλος του χρόνου είτε από την ΕΟΚ). Εχθρός είναι αυτό που έχουμε μέσα μας και μας κάνει κοντόφθαλμους εξουσιολάγνους. Σκοπός είναι να διατηρήσουμε το μπάρκο του σκελετόβραχου που το λέμε πατρίδα ατόφιο, κι ας πάει με τα πανια. Βυθισμένο και με πηγμένο το πλήρωμα, είναι χρήσιμο μόνο σαν αντιπαράδειγμα και μωρίας εγκώμιο.

Νιώθω πως είμαι πλήρωμα στο μπάρκο του Σκελετόβραχου. Ακούω τον κυκλώνα να λυσσομανά και τα καρφιά να τρίζουν καθώς τα κύματα χτυπάνε τις μπάντες. Τα μάτια μου τσούζουν από τις αλμυρές σπιλιάδες του αέρα. Πάλι όμως νομίζω πως αντί να προετοιμαζόμαστε για την πραγματική μάχη με τον κυκλώνα που μας περιβάλει, ξοδεύουμε πόρους και δυνάμεις για ανούσιες και αδιέξοδες αναμετρήσεις ανάμεσά μας.

Είναι καιρός να παραδεχτούμε πως ο Σκελετόβραχος ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ. Δεν χρειαζότανε να τα βάλει με τις μηχανές. Για τους ανέμους και τις θύελλες έπρεπε να προετοιμάζετε και με έξυπνες κινήσεις να τις αποφεύγει, αν δεν μπορούσε να τα βάλει μαζί τους. 

Άλλωστε δια στόματος του κοινοτικού επιτρόπου επιφορτισμένου με τα οικονομικά (Κου Αλμουνια), μας έγινε γνωστό (14/09/2009) πως ... " όλοι οι πολιτικοί ηγέτες και τα κόμματα στην Ελλάδα γνωρίζουν πλήρως την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ". Που σε μένα τον αδαή σημαίνει πως ο στόχος τώρα πια είναι να επιπλεύσουμε ... με κουπιά - πανιά - η μηχανές αυτό μάλλον θα το κουβεντιάσουμε ζωντανοί και στεγνοί πια στην στεριά.

Για κοίτα φίλε μου σε τι αδιέξοδα ερχόμαστε και μετά μου λες συμπτώσεις. Ε λοιπόν δεν το πιστεύω. Ο Σκελετόβραχος έπεσε θύμα μιας σκευωρίας και της στενομυαλιάς του. Πέθανε για να αποδείξει το προφανές - πως πάνω από όλα πρέπει να βλέπεις τον πραγματικό εχθρό σου καθαρά και να μάθεις να ελίσσεσαι πολεμώντας με τα μέσα που διαθέτεις. Το πλήρωμα όπως πάντα φυσικά αμέτοχο στις αποφάσεις και ηρωικά ΠΕΘΑΜΕΝΟ.

ioannispk son of a pirate

Λόγια της πλώρης

Όχι δεν θα μιλήσουμε για τον Ανδρέα Καρκαβίτσα ούτε για το ομώνυμο βιβλίο. Η πλώρη από τα παλιά χρόνια ήταν και παραμένει ίσως το μέρος του καραβιού όπου γίνονται κουβέντες και κριτικές, μακριά από την γέφυρα, τα μάτια και τα αυτιά της τραπεζαρίας και των καπνιστηρίων.
Οι καπεταναίοι γίνονταν αντιληπτοί αν πλησίαζαν, η κουβέντα άλλαζε γρήγορα για να συνεχίσει με την απομάκρυνση του αξιωματικού. Για αυτό τον λόγο δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Πλοίαρχος ρωτούσε δήθεν αδιάφορα τον Γραμματικό « … και τι λένε στην πλώρη?».
Αυτή η απλή ερώτηση και η απάντησή της (feedback), με όση ανακρίβεια και να περιείχε ήταν ένα είδος διορθωτικής κίνησης στο έτσι κι αλλιώς απολυταρχικό σύστημα που βασιλεύει στα βαπόρια (δεν γίνεται διαφορετικά άλλωστε).
Άκουγε ο καπετάνιος τα «λόγια της πλώρης» και ανάλογα έπαιρνε τα μέτρα του. Ετσι και οι ισορροπίες κρατιόνταν και τα συμφέροντα δεν διακυβεύονταν αλλά και η Πλοιαρχία διατηρούταν …
Στις μέρες μας αναρωτιέμαι αν αυτή η ερώτηση τίθεται ποτέ από τους άρχοντες και κυβερνώντες προς τους … «Γραμματικούς» τους, για τον κοσμάκη δεν το κουβεντιάζουμε, μόνο ειρωνικά τον ρωτάνε κάτι δημοσιογράφοι "... εσείς τι λέτε? ... ποια είναι η γνώμη σας?".
Αν ΝΑΙ τότε οι γραμματικοί δεν έχουν το δάχτυλο στον σφυγμό του λαού. Τους ξεφεύγουν πολλά και δίνουν λάθος πληροφορίες (feedback). Η πάλι καλά τα λένε οι γραμματικοί αλλά οι «καπεταναίοι» έχουνε τα αυτιά τους βουλωμένα.
Αν από την άλλη αυτή η ερώτηση δεν τίθεται ποτέ, έ τότε τι να πω μάλλον δεν κάνουν για καπεταναίοι.
Νομίζω ότι στα 150 χρόνια ύπαρξης του Ελληνικού κράτους τα … «λόγια της πλώρης» η δεν έφτασαν ποτέ στα αυτιά της εξουσίας, η μεταδίδονται παραφρασμένα. Δεν εξηγείται αλλιώς η παντελής έλλειψη κατανόησης μεταξύ λαού και κυβερνώντων. Ενός λαού που συνεχίζει μαζοχιστικά να συντηρεί με την ψήφο του μια κατάσταση προφανώς άρρωστη, που προάγει τους αμόρφωτους εγωπαθείς «ταγούς» και καταβαραθρώνει κάθε μορφή ΚΑΛΟΥ Κ ΑΓΑΘΟΥ, μετατρέποντας τον πολίτη σε αυλικό ραγιά, που το μόνο που προσδοκά είναι η ελεημοσύνη αυτών που ο ίδιος (ενδεχομένως μη έχοντας εναλλακτική πρόταση) εξέλεξε.

Άντε αλλάξτε κουβέντα τώρα γιατί πλησιάζει ο Καπτα Γιώργος / Καπτα Κώστας η όπως αλλιώς τόνε λένε, γιατί βαριακούει λιγάκι και μας βλέπω στον μπαλαούρο.

ioannispk son of a pirate

Διψα για Ζωη

- Άντε γεια σας και αν Θέλει ο Αη Νικόλας θα ξαναβρεθούμε.

Κάτι τέτοιο θα είπαν όταν τα δέσανε προσωρινά - μέχρι να ανοίξει πάλι η αγορά. Φυσικά το προσωρινό έγινε μόνιμο και οι οικονομικές συνθήκες τα καταδίκασαν να σαπίζουν στην ντάνα.

Δεν θα αναφερθώ ούτε στα καμένα ούτε στο όνειρο του Ομπάμα για καθαρή ενέργεια. Το μέλλον, τουλάχιστον όσο απομένει στα πλαίσια του βιολογικού μου προσδόκιμου, φαντάζει συννεφιασμένο.
Ο κόσμος μοιάζει με καράβι που κάνει τα τελευταία ταξίδια του, λίγο πριν το δέσουν "προσωρινά" όσο να κοπάσει η κρίση. Φυσικά για τους ναυτικούς που ξέρουν καλά αυτή την διαδικασία, η ντάνα είναι ισοδύναμη με την βαριά σκουριά - το θάνατο.

Είχα την τύχη να ζήσω τις "καλές" εποχές, όταν τα βαπόρια αρμένιζαν περήφανα και τα ματσακόνια αντηχούσαν στην κουβέρτα. Τα κολολαδωμένα ποδάρια γύριζαν το στρόφαλο και η προπέλα σκάλιζε την πορεία μαστορικά.

Ταυτόχρονα ζω τον εφιάλτη του κάθε ανθρώπου που αγαπά την θάλασσα και το θαλασσινό επάγγελμα. Στη κουβέρτα ησυχία και μόνο γλάροι κάθονται στα ρέλια. Στον μηχανοστάσιο νεκρική σιγή. Ακούς μονάχα σταγόνες νερού να πέφτουν από τα μπούνια στην σεντίνα και να αντηχούν μέχρι ψηλά τα σπειράγια.

Ας μου σβήσει κάποιος την δίψα για ζωή. Ας ξεριζωθούν οι ναυτικές μνήμες από την ψυχή μου. Δεν θέλω να σβήσω άπραγος στην ντάνα. Θέλω να με καταπιεί το κύμα μάχιμο.

ioannispk - son of a pirate

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Σπάνια παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση, αφού προτιμώ την έντυπη ενημέρωση. Μου ταιριάζει καλύτερα. Προ ημερών όμως έκανα μια εξαίρεση και να τα "καινά" δαιμόνια εμφανίστηκαν πάλι.

Άκουσα εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου να υποστηρίζουν κάθιδροι πως μόνο αυτοί έχουν την λύση για την ευημερία του λαού και πως ότι έγινε μέχρι τώρα δεν είναι παρά ένα μικρό λάθος που όλοι δικαιούνται να κάνουν (τώρα πως γίνεται και τα λάθη επαναλαμβάνονται από την εποχή του Καποδίστρια μέχρι σήμερα αυτό δεν το ξέρω - αδαής γαρ). Κατάλαβαν λέει όμως καλά τι πρέπει να γίνει για αυτό και στο εξής θα φροντίσουν να "τρώμε με χρυσά κουτάλια", τα οποία ελπίζω να μην παραγγείλουν σε γνωστούς οίκους κοσμημάτων (αλλοδαπών και ημεδαπών) διότι είναι πανάκριβοι.

Χωρίς να θέλω σκέφτηκα ένα ωραίο προεκλογικό φιλμάκι κινουμένων σχεδίων που κυκλοφορεί αυτή την εποχή στην Ιαπωνία. Η ιστορία εκτυλίσσετε περίπου έτσι ...

Ένα ζευγάρι δειπνεί καθισμένο αντικριστά σε ένα ρομαντικό εστιατόριο.
Ο καλοβαλμένος άνδρας λέει στην όμορφη συνδαιτυμόνα του.

- Αν με παντρευτείς θα πληρώνω όλα τα έξοδα σου. Τα παιδιά θα πηγαίνουν στα καλύτερα σχολεία και δεν θα χρειάζεται να στεναχωριέσαι για την ιατρική περίθαλψη αφού θα φροντίσω και για αυτό. Ακόμα θα ενισχύω το εισόδημα σου ώστε να μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα και φυσικά θα φροντίσω να ζούμε στο κατάλληλο σπίτι σε ασφαλή και όμορφη γειτονιά.

- Και πως θα τα κάνεις όλα αυτά με τα εισοδήματα που έχεις ? (ρωτά η κοπέλα).

- Α! αυτό θα το σκεφτώ αφού παντρευτούμε! (απαντά αποστομωτικά ο άνδρας).

Ας αναλογιστούμε τις ομοιότητες που έχει ένα γάμος με την διακυβέρνηση μιας χώρας από τα εκλεγμένα κόμματα (συμπολίτευση και αντιπολίτευση).
Σε αντίθεση μάλιστα με τον γάμο, που μπορεί να είναι και βραχύβιος, τα κόμματα (δεν είναι και πολλά) είναι σχεδόν διαχρονικά και οι επιλογές τόσο μα τόσο περιορισμένες. Στην πράξη είναι σαν να κοιτάς ένα κλασικό Εγγλέζικο δρόμο με κολλητά αραδιασμένα σπίτια (Terraced Houses) και να σου ζητάνε να διαλέξεις αν θες να μείνεις στο 105 η στο 107 - ούτε καν απέναντι.

Πραγματικά ελπίζω αυτά που άκουσα στην τηλεόραση για το μέλλον να μην έχουν καμία σχέση με το Γιαπωνέζικο φιλμάκι και οι δικοί μας "Γαμπροί" να έχουν λογαριάσει καλά το κόστος του γάμου έχοντας εξασφαλίσει τους κατάλληλους πόρους ... αφού προσωπικά μου είναι αδιάφορο αν θα μένω στο 105 η στο 107. Έτσι κι αλλιώς η στέγη στάζει και τα ποντίκια αλωνίζουν.

ioannispk son of a pirate

Επιθεώρηση πλοίου

5 Αυγούστου 2009 - The New York Times

Στο Λούβρο πολλοί φωτογραφίζουν, λίγοι παρατηρούν

Το να περάσει κανείς ένα πρωινό χαζεύοντας τον κόσμο που κοιτάζει τα έργα τέχνης δεν είναι επιστημονικό πείραμα. Είναι όμως αφορμή για να θέσει το μόνιμο ερώτημα: Τι ακριβώς αναζητούμε όταν τριγυρίζουμε τα μουσεία ως τουρίστες; Τις προάλλες, δύο κορίτσια με λουλουδάτα φορέματα τριγύριζαν στο Λούβρο. Σταματούσαν σε κάποια γλυπτά και τα περιτριγύριζαν. Κοιτούσαν αργά και δεν βιάζονταν. Το ασυνήθιστο ήταν ότι σταματούσαν.

Και πιο κάτω …

Οι ταξιδιώτες που έκαναν τον μεγάλο γύρο της Ευρώπης τον 18ο αιώνα περνούσαν μήνες και χρόνια μαθαίνοντας γλώσσες, συζητώντας με διανοούμενους και φτιάχνοντας σκίτσα των όσων έβλεπαν. Μετά οι φωτογραφικές μηχανές αντικατέστησαν τα σκίτσα, η ευκολία ήρθε στη θέση της ουσιαστικής ενασχόλησης και πολύς κόσμος έχασε την επιθυμία να κοιτάει πραγματικά. Φανταζόμαστε ότι επειδή η μηχανή μας έχει αιχμαλωτίσει μια εικόνα ή επειδή αυτή βρίσκεται αιωνίως διαθέσιμη στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, η ενασχόληση με το πρωτότυπο είναι χαμένος χρόνος.

Με αφορμή τα πιο πάνω σκέφτηκα πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που εμείς οι «ναυτικοί», στεριανοί και μη βλέπουμε και επιθεωρούμε τα καράβια. Μοιάζει πολύ με τον τρόπο που οι άνθρωποι κοιτάνε τα μουσεία. Κανείς δεν μπαίνει πια στον κόπο να παρατηρήσει ούτε να σκιτσάρει. Τα καράβια είναι μόνο μια συλλογή ψηφιοποιημένων εικόνων στον υπολογιστή.
Παρόλο που μου αρέσει η νέα τεχνολογία και προσπαθώ να την ακολουθώ όσο μπορώ, δεν παύω να πιστεύω ότι εκτός από τρόπους καλής συμπεριφοράς πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά μας και την «λελογισμένη χρήση της τεχνολογίας».

Δεν υπάρχει τίποτα πιο άμεσο από την όραση, την ακοή, την αφή, την όσφρηση και την γεύση στην επιθεώρηση ενός πλοίου. Μάλιστα την γεύση κι ας κρύβει μύριους κινδύνους με μικρόβια και όσοι έχουν επαφή με τα βαπόρια είμαι σίγουρος ότι ξέρουν τι εννοώ.

Λέω λοιπόν να αφήσουμε στην άκρη τις αδιάβροχες, φανταστικές myriad pixel digital cameras και να κρατήσουμε λίγο σημειώσεις στο μπλοκάκι μας (οι ποιο μοντέρνοι στο moleskin) και ακόμα καλύτερα ας κάνουμε νοητές σημειώσεις. Ξέρω πως όλα αυτά είναι λιγάκι ρομαντικά και ακόμα ενάντια στους κανόνες. Δεν είναι με άλλα λόγια καθόλου politically correct, αλλά από την άλλη ποιος είπε ότι μου αρέσει το political correctness ?

Καλό Αύγουστο – ioannispk son of a pirate

Οι εκλογές τελείωσαν

Οι εκλογές τελείωσαν. Με εξαίρεση ελάχιστους οι ποιο πολλοί θεωρούν ότι νίκησαν, ενώ μερικοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως Μεγάλους Μάγιστρους και ρυθμιστές των πραγμάτων.
Η ουσία είναι ότι περίπου 47% των ψηφοφόρων απείχε των εκλογών - που θυμίζω έγιναν για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Φυσικά λίγος λόγος έγινε για αυτό και ακόμα λιγότερο ασχολήθηκαν οι υποψήφιοι με εξηγήσεις για το πως νομίζουν ότι μπορούν να εκπροσωπήσουν την χώρα μας καλύτερα.
Αναρωτιέμαι αν η απαξίωση δεν είχε να κάνει με το θεσμό αλλά με τα πρόσωπα που δείχνουν να μην κατανοούν τον ρόλο τους αφού ακόμα και τις Ευρωεκλογές επιμένουν να διεξάγουν με ΤΟΠΙΚΑ και ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
Θυμίζω ακόμα ότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι το ίδιο πράγμα με την "Commission" τα μέλη της οποίας διορίζονται και δεν εκλέγονται και αλίμονο είναι υπεύθυνα για τις περισσότερες Ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Δεν θυμάμαι να άκουσα από κανένα σχετική αναφορά στην προφανή αυτή έλλειψη Δημοκρατίας στους κόλπους της Ε ΕΝΩΣΗΣ, που λόγω μεγέθους πλέον αναρωτιέμαι αν παραμένει Γεωπολιτική και Οικονομική ένωση η απλά μια μεγιστοποιημένη αγορά που διευκολύνει τις πωλήσεις και τις εν γένη επιχειρηματικές δραστηριότητες, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα.

ioannispk son of a pirate

Don't Vote your self down the drain

Οι πολιτικές υποσχέσεις καταλήγουν σύντομα στον υπόνομο ειδικά μετά από ¨νίκες" πραγματικές και μη.
Μετά μένουν τα γνωστά ποιόν ξέρεις, ποιος σε ξέρει, τι μπορείς να δώσεις, τίνος γνωστός είσαι κτλ.

Σε αυτές τις εκλογές ας μην στείλουμε τις συνειδήσεις μας στον υπόνομο. Ας πράξουμε με την στάση μας ανάλογα με το τι μας προστάζει αυτή η εσωτερική φωνή που έχουμε μέσα μας και ΟΧΙ με γνώμονα το τι μπορεί να κερδίσουμε από τον Α η τον Β.

Κάθε στάση που πηγάζει από εσωτερική διεργασία είναι ωφέλιμη και αποδεκτή. Καταδικαστέα είναι μόνο τα πελατολόγια και τα κομματολόγια, η ασυνειδησία, τα κοπάδια των οπαδών - χρωματιστών προβάτων που βελάζουν εχθρικά το ένα στο άλλο θριαμβολογώντας την νίκη τους.

Ας θριαμβεύσει για μια φορά η μοναδικότητα και η ιδιαιτερότητα του καθένα μας όποια και να είναι. Δεν νοείται νίκη "ομοίου επί ομοίω" - δεν υπάρχει λογική ισότητας και κοινού συμφέροντος βασισμένη σε πολεμικές κραυγές και αλλαλαγμούς.

ΚΑΛΕΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ioannispk son of a pirate

Συνταγή πολιτικής μακροβιότητας

Λοιπόν θα χρειαστείτε

1. Μερικά κόμματα με όσο το δυνατόν πιο ασαφείς προτάσεις.
2. Δύο η τρεις αρχηγούς κομμάτων με πλατύ χαμόγελο (γνώσεις και ευφυΐα όχι απαραίτητες).
3. Μερικές ντουζίνες φανατισμένους οπαδούς.
4. Μια χώρα αγανακτισμένη με πλήθος προβλημάτων (όσο ποιο πολλά τόσο ποιο καλά).
5. Πολίτες (αν είναι δυνατόν χωρίς ενδιαφέροντα, γνώσεις η πολιτικές απόψεις και προτάσεις).

Με τα πιο πάνω στο χέρι διεξάγετε δημοκρατικές εκλογές ( τι έχετε να φοβηθείτε άλλωστε) και φροντίζετε τα κόμματα να μη απηχούν την γνώμη και τα θέλω των πολιτών. Οι πολίτες με τον χρόνο θα αδιαφορήσουν αφήνοντας την ψηφοφορία στα χέρια των οπαδών (Βλέπε 3 πιο πάνω) - άρα η μακροβιότητα του κόμματός σας είναι εξασφαλισμένη !!!

Καλές Ευρω-εκλογές

ioannispk son of a pirate

Πολιτικές Ορθότητες

Πρόσφατα μου εξηγούσε κάποιος σε τι τρομερούς κινδύνους εκθέτω τον εαυτό μου περπατώντας στο σπίτι η στο γραφείο με ένα φλιτζάνι (γιατί εγώ τέτοιο έχω ακόμα κούπες - cups - δεν αγόρασα) καφέ η τσάι στο χέρι. Για αυτό λέει και οι ΑΓΡΥΠΝΟΙ φρουροί των πολυεθνικών εταιρειών (οσονούπω και κρατικών - τα έχω μπερδέψει τώρα τελευταία), έχουν απαγορεύσει τέτοιες ανάρμοστες συμπεριφορές στους υπαλλήλους τους.

Φοβερό πραγματικά !!!
Μπορεί λέει να πέσει το καυτό υγρό πάνω μου και να προκαλέσει έγκαυμα, η ακόμα χειρότερα μπορεί να χυθεί πάνω στο ανήλικο παιδί μου προκαλώντας μόνιμες βλάβες. Και ναι μεν στην πρώτη περίπτωση πρόκειται περί αυτο-αυτοτραυματισμού και η μόνη ζημιά που προξενώ στην κοινωνία είναι οικονομική επιβαρύνοντας με την ανοησία μου το σύστημα υγείας, στην δεύτερη τα πράγματά είναι διαφορετικά.

Σαν ανεύθυνος γονιός ανατρέφω λάθος ένα μελλοντικό πολίτη και άρα υπομονεύω την ευνομούμενη κοινωνία με τις πράξεις μου. Σημαδεμένο για πάντα το παιδί μου (ψυχικά και σωματικά) και με βαριά τα συμπλέγματα κατωτερότητας που θα αντλεί από την καταγωγή του σαν απόγονος ενός ανεύθυνου ανόητου ταραξία, μπορεί να μετατραπεί ποιος ξέρει σε τι ! Για τούτο ακριβώς λοιπόν και το κράτος που πάντα φροντίζει για το μέλλον του (για του παιδιού και το δικό μου δεν είμαι και τόσο σίγουρος), αν δεν συνετιστώ μπορεί και να μου αφαιρέσει την κηδεμονία.
Και όλα αυτά γιατί περπατάω μέσα στο σπίτι η στο γραφείο με ένα φλιτζάνι καφέ η τσάι στο χέρι. Ευτυχώς που δεν καπνίζω διότι τότε δεν την γλίτωνα την αγχόνη.

Η όλη υπόθεση μου θυμίζει την γιαγιά μου ... ναι την γιαγιά μου. Κάθε χρόνο αγόραζε ένα κατσικάκι για να το μεγαλώσει. Το φρόντιζε, το τάιζε τα καλύτερα, ενδιαφερόταν με μητρική αγωνία για την υγεία του και σχεδόν κάθε εβδομάδα το ζύγιζε για να δει το βάρος του και αν έτρωγε καλά. Ακόμα το έπλενε για να μην είναι λερωμένο και μυρίζει.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΦΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ !!!!

Λες να είμαστε κατσικάκια ??? Δυσκολεύομαι να φανταστώ οτι το ενδιαφέρον των πολυεθνικών και μη εταιρειών για τους εργαζομένους τους είναι γνήσιο και άδολο και πείτε με καχύποπτο όσο θέλετε.
Ακόμα αδυνατώ να δω το κράτος σαν στοργικό "πατερούλη" να σκύβει πάνω από τα πιθανά μελλοντικά μου προβλήματα, αυτά που δεν έχουν γίνει ακόμα, και εξασκώντας αγνή - ευγενική πειθώ να με προστατεύει. "Μη αγόρι μου το φας ξεστό αυτό, θα καείς και θα χαλάσεις τα δοντάκια ... τζιζ!"

Λοιπό προτιμώ χίλιες φορές να έχω την γνώση του τι πρέπει να κάνω και πως να προστατευτώ, από μια στείρα απαγόρευση "πάντα για το καλό μου".

ioannispk son of a pirate

ΥΓ
Γιατί οι πολυεθνικές εταιρείες που τόσο νοιάζονται δεν απαγορεύουν στα στελέχη τους να κάνουν budgie jumping, sky diving, mountain cl limping, extreme survival και πλείστες τόσες άλλες δραστηριότητες που συχνά καταλήγουν όχι μόνο σε ατυχήματα αλλά και σε διαρροή πόρων, αφού όχι λίγες φορές δραστηριοποιούνται ελικόπτερα, commandos, ασθενοφόρα, διασώστες κτλ για κατεβάσουν απο την "Χ" βουνοκορφή τον ενίοτε τραυματισμένο Chief Executive και την κομπανία του που είχαν πάει για να αναζητήσουν την Ευρασιατική μπλε ορχιδέα ?

Χωρίς αλληλεγγύη οι εργαζόμενοι σε περιόδους οικονομικής κρίσης

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΥΤΟΥΣΙΟ.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ???


Χωρίς αλληλεγγύη οι εργαζόμενοι σε περιόδους οικονομικής κρίσης

Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις οποίες διοργανώνουν τα εργατικά συνδικάτα είναι αναιμικές.

Εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, πλήττονται από τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, ακόμη και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις οποίες διοργανώνουν τα εργατικά συνδικάτα είναι αναιμικές, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Deutsche Welle ("DW").

Για τους αποκαλούμενους μέσους εργαζόμενους, τα τελευταία 20 χρόνια δεν ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων. Ακόμη κι όταν η αξία των μετοχών στα διεθνή χρηματιστήρια έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, οι εργαζόμενοι είχαν ελάχιστο έως καθόλου μερίδιο από τα κέρδη αυτά.

«Αντίθετα, έπρεπε να εργάζονται περισσότερο, αποδεχόμενοι σημαντικές περικοπές των δικαιωμάτων τους», είπε, μιλώντας στη «DW», ο Αμερικανός καθηγητής Ρίτσαρντ Σένετ, ο οποίος διδάσκει σήμερα κοινωνιολογία και ιστορία στο φημισμένο πανεπιστήμιο της βρετανικής πρωτεύουσας «London School of Economics».

Μάλιστα, ο Αμερικανός καθηγητής πρόσθεσε πως αυτό οφείλεται στο σύστημα της βραχυπρόθεσμης αύξησης των κερδών, το οποίο εφαρμόστηκε σε βάρος της μακρόπνοης δημιουργίας αξιών. Επισήμανε δε ότι ο προσανατολισμός αυτός - με τη σειρά του - προκάλεσε ένα κοινωνικό έλλειμμα στις επιχειρήσεις.

Επίσης, ο κ. Σένετ ανέφερε πως «κατά την τελευταία 15ετία, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των αλλαγών στην οργάνωση της εργασίας, στο πεδίο της new economy, είναι η αποδυνάμωση των διαπροσωπικών σχέσεων και δεσμών. Είναι η απώλεια ταυτότητας αυτών των σχέσεων».

«Οι εργαζόμενοι έγιναν χαμαιλέοντες"

Σύμφωνα με τον Αμερικανό καθηγητή της κοινωνιολογίας, οι εργαζόμενοι έγιναν χαμαιλέοντες και επικεντρώθηκαν σε βραχυπρόθεσμες συνεργασίες. «Προτίμησαν να αυξήσουν την αξία τους στην αγορά και αποστασιοποιήθηκαν από το μακροπρόθεσμο κέρδος», πρόσθεσε χαρακτηριστικά, μιλώντας στη «DW».

Σημείωσε δε πως, κυρίως, στους κλάδους των χρηματοοικονομικών, των μέσων ενημέρωσης, της υψηλής τεχνολογίας και στη βιομηχανία της τέχνης, εκείνο που μετράει περισσότερο είναι η αφοσίωση στην επιχείρηση και όχι οι σχέσεις με τους άλλους απασχολούμενους σ' αυτήν. Κι αυτό - όπως είπε - καθόρισε αποφασιστικά την καθημερινότητα των ανθρώπων στις επιχειρήσεις όπου απασχολούνται.

«Όταν βιώνει κάποιος μια οργάνωση εργασίας, που λειτουργεί ως περιστρεφόμενη πόρτα, όπου οι άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν, δεν είναι δυνατό να σφυρηλατηθούν δεσμοί. Οι σχέσεις των ανθρώπων που βιώνουν την ίδια κατάσταση είναι επιφανειακές. Άλλωστε, δεν προλαβαίνουν να γνωριστούν καλά. Δεν αναπτύσσουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους, αλλά ούτε και αλληλεγγύη».

Σύμφωνα με τον καθηγητή Σένετ, στο σημείο αυτό εντοπίζεται και η δυσκολία να οργανώσει κάποιος ανθρώπους της «νέας οικονομίας» σε συνδικάτα. Όπως ανέφερε, τα δεδομένα αυτά, σε συνάρτηση με τον ανταγωνισμό και την πίεση για υψηλές αποδόσεις, λειτουργούν σε βάρος της ανάπτυξης συλλογικότητας, η οποία, όμως, συνιστά προϋπόθεση για την ανάληψη κοινής δράσης. «Κι αυτό», κατέληξε, «σε περιόδους οικονομικής κρίσης έχει ολέθριες συνέπειες».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ioannispk son of a pirate