A Pirate's Mobile Blog

The world as seen by a "PIRATE" (?).

Follow the link below to see ...

http://sonofapirate.blogspot.com/

Thursday, June 14, 2007

Διαχειρήσιμες ποσότητες και Ανθρώπινοι πόροι

Διαχειρήσιμες ποσότητες και Ανθρώπινοι πόροι

Απόσπασμα από το Καπνισμένο Τσουκάλι του Γιάννη Ρίτσου

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Κάποτε πίστευα ότι το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου είναι προφητικό. Ότι περιγράφει ένα κόσμο που όπου να ‘ναι έρχεται να μας αγκαλιάσει όλους και να διαφεντεύει η αλληλοκατανόηση και η απλότητα σε κάθε μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας.

Σήμερα – χρόνια μετά αναρωτιέμαι αν ο Ρίτσος δεν εξέφρασε τίποτα άλλο από αυτό που αποκαλούμε στα αγγλικά «wishful thinking». Για τι τελικά νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο περιπλέκεται η ανθρώπινη έκφραση και τόσο πιο δύσκολο γίνετε συμφωνήσουν οι κοινωνίες και φυσικά τα μέλη τους.

Η ανταλλαγή ιδεών, έτσι τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται στα πλαίσια οργανισμών, συλλόγων, πολιτικών κομμάτων, κρατών κτλ, συχνά εντάσσεται σε ένα παιχνίδι επίδειξης δύναμης και αντί να είναι διαδικασία αμοιβαίας βελτίωσης και προόδου, καταλήγει σε στείρο ανταγωνισμό. Με τον τρόπο αυτό οδηγούμαστε στην απομόνωση (όχι απαραίτητα κοινωνική) και φυσικά στην πνευματική φθορά που κάνει τον άνθρωπο «διαχειρήσιμη ποσότητα» αντί για σκεπτόμενη κοινωνική μονάδα.

Δεν θέλω να είμαι «διαχειρήσιμη ποσότητα» και δεν επιθυμώ τίποτα τέτοιο για κανένα! Δεν μου αρέσει ούτε ο όρος «ανθρώπινοι πόροι». Έχει νομίζω κάτι το μειωτικό μέσα του. Θέλω να δω να μην γίνεται πραγματικότητα η ρήση του Ιερού Αυγουστίνου (αν θυμάμαι καλά) που είπε περίπου ότι «Θα μαζεύονται οι άνθρωποι με όλα τα χαρτιά και τα μολύβια τους, θα συζητούν για ώρες, αλλά δεν θα μπορούν να καταλήξουν πουθενά».

ioannispk – son of a pirate

3 comments:

Pal-Pal said...

Ευτυχως που υπαρχουν και οι ποιητες να διαταραζουν που και που τα στασιμα νερα της ....απεραντης λιμνης. Προσωπικα πιστευω οτι ειναι πολυ πιο ευκολο να πεταξει καποιος ενα βοτασαλο στην λιμνη ,παρα να ειδοποησει τα ψαρια να μην..τρομαξουν.
Δυστυχως ο κοσμος δεν αφυπνιζεται ουτε απο τα βοτσαλα των παιδιων που θελουν να παιξουν με την αγνοτητα,γιατι βλεπεις μεγαλωνουν πολυ γρηγορα και τα βοτσαλα τα κανουν ...βολια.
Τα καπνισμενα τσουκαλια ηταν για τις γιαγιαδες μας- Σε λιγο δεν θα υπαρχει καταληλο φαγητο για μαγειρευμα,αν και θα αφθονει στις αποθηκες του κοσμου. Καπως ετσι τα εχει προφητευσει τα πραγματα ο Κοσμας ο Αιτωλος!! Εμεις ομως ας ειμαστε αισιοδοξοι σ'αυτη την κβαντικη περατζαδα που βρεθηκαμε.
JPAL

ioannispk - son of a pirate said...

Φίλε John φοβάμαι οτι δεν καταλαβαίνω τον συλλογισμό σου.
Η άρνηση της αποδοχής του τίτλου "ανθρώπινοι πόροι" και δεν είναι θέμα αισιοδοξίας η απαισιοδοξίας. Είναι θέμα κοινωνικό κατά την γνώμη μου, όπως νομίζω πως είναι και το πρόβλημα της συνενόησης / κατανόησης.

Θα ήθελες ενδεχωμένως να εξηγίσεις περισσότερο τις σκέψεις σου?

Pal-Pal said...

Κατ'αρχας θελω να πω ,πως στη ποιηση -ευκολα καποιος - ας μου επιτραπει η φραση - αντιτασσεται στο κατεστημενο και εκφραζει το ποθουμενο,το ιδανικο.
Οι πραγματικες αναγγες ομως της ζωης-η σκληρη πραγματικοτητα-ειναι διαφορετικη και φοβαμαι ανεπιστροφος.Σιγουρα δεν θελουμε να ειμαστε αυτοι, ετσι οπως μας θελουνε οι λιγοι.Το θεμα ειναι ποσο η προσωπικη μας εναντιωση και διαχωρισμος απο το πληθος μπορει να επιρεασει τα μελλουμενα...
Η ρηση του Κοσμα του Αιτωλου νομιζω οτι χρονικα θα συμπεσει με αυτη του ιερου Αυγουστινου.Ετσι μου ηρθε στο μυαλο-πιθανον να σε μπερδεξα λιγο,μην ξεχνας ομως πολλες φορες περιδυνιζομαι με τις σκεψεις σου και ισως σου γραφω αρλουμπες .... JPAL