Friday, January 26, 2007
Sunday, January 21, 2007
ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΑ
ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΑ
Από τον ποιητή Νίκο Καββαδία στον ποιητή Απ. Μελαχρινό (με περικοπές)
Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,…...
Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,……
Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.……
Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: «Θα 'ναι μαγική».
Μα πάλι λέω: μη φταίειο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου ?
Εγώ δεν αξιώθηκα να αποκτήσω μια τέτοια πίπα, ούτε φυσικά με δώρισε η φύση με το ταλέντο να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου με λόγια η εικόνες. Με δώρισε όμως με μια γερή δόση νευρασθένειας (τουλάχιστον έτσι νομίζω) και περίσσια εικόνων που πνίγονται σε μια θάλασσα από συναισθήματα, τις πιο πολλές φορές ανάκατα.
Τα παράδοξα όνειρά μου παραμένουν όχι μόνο ανεξήγητα αλλά και θαμμένα στις μνήμες μου αφού δεν βρίσκω τρόπο να τα εκφράσω. Ανήμπορος λοιπόν να βρω πρωτογενείς σκέψεις δανείζομαι λόγια και σκέψεις, κατά που μου φαίνεται κατάλληλο για κάθε περίσταση. Ας με συγχωρήσει ο Νίκος Καββαδίας αλλά τον έχω ανάγκη!
Έχω μια πίπα δανεικιά άθλια σκαλισμένη …
Ποτέ της δεν ταξίδεψε ούτε καπνό εγεύτη.
Είναι μια πίπα όλο σβηστή στείρα και ραγισμένη
που περιμένει λαγνικά ν’ ακούσει ιστορίες
για να τις πλάσει όνειρα …
Έχω μια πίπα χρόνια πια που έγινε δικιά μου
έμαθε πότε να ‘ν σβηστή και πότε να φουντώνει
κι αντάμα πλάθουμ’ όνειρα που είν’ ολοδικά μας.
Ioannispk – son of a pirate
Από τον ποιητή Νίκο Καββαδία στον ποιητή Απ. Μελαχρινό (με περικοπές)
Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,…...
Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,……
Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.……
Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: «Θα 'ναι μαγική».
Μα πάλι λέω: μη φταίειο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου ?
Εγώ δεν αξιώθηκα να αποκτήσω μια τέτοια πίπα, ούτε φυσικά με δώρισε η φύση με το ταλέντο να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου με λόγια η εικόνες. Με δώρισε όμως με μια γερή δόση νευρασθένειας (τουλάχιστον έτσι νομίζω) και περίσσια εικόνων που πνίγονται σε μια θάλασσα από συναισθήματα, τις πιο πολλές φορές ανάκατα.
Τα παράδοξα όνειρά μου παραμένουν όχι μόνο ανεξήγητα αλλά και θαμμένα στις μνήμες μου αφού δεν βρίσκω τρόπο να τα εκφράσω. Ανήμπορος λοιπόν να βρω πρωτογενείς σκέψεις δανείζομαι λόγια και σκέψεις, κατά που μου φαίνεται κατάλληλο για κάθε περίσταση. Ας με συγχωρήσει ο Νίκος Καββαδίας αλλά τον έχω ανάγκη!
Έχω μια πίπα δανεικιά άθλια σκαλισμένη …
Ποτέ της δεν ταξίδεψε ούτε καπνό εγεύτη.
Είναι μια πίπα όλο σβηστή στείρα και ραγισμένη
που περιμένει λαγνικά ν’ ακούσει ιστορίες
για να τις πλάσει όνειρα …
Έχω μια πίπα χρόνια πια που έγινε δικιά μου
έμαθε πότε να ‘ν σβηστή και πότε να φουντώνει
κι αντάμα πλάθουμ’ όνειρα που είν’ ολοδικά μας.
Ioannispk – son of a pirate
SAVE MY WORLD
Ah! It’s times like these
Feel I falling to my knees.
Feel I calling heaven please…
SAVE MY WORLD !
The above slightly altered (last verse) from an old song a friend of mine wrote and sang (with success) when we were all young.
The group no longer exists and my now lost friend is most probably married with children. Yet the wisdom of her youth remains in my memories alive enough to trigger those depths on the soul that make man pray to preserve what is
the biggest wonder of all. OUR WORLD.Ioannispk – son of a pirate
Man-made Wonders
And there I stood speechless gazing at the wonders the Lord made man think, draft and fabricate.
The mere reflection of reality brings shivers.
Ioannispk - son of a pirate
Subscribe to:
Posts (Atom)
