Το όπιο του λαού

Το όπιο του λαού

Έχω προσέξει ότι τα περισσότερα «κοινά», με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξεως, θέματα αναλύονται πλέον με την αρωγή μίας η περισσότερων εικόνων η και γραφικών παραστάσεων.
Η συμβολή των οπτικών βοηθημάτων στην παράθεση απόψεων, σκέψεων και την κατανόηση ιδεών και γεγονότων είναι αδιαμφισβήτητη, παρ’ όλα αυτά μερικές φορές αναρωτιέται κανείς μήπως η ευκολία προσάρτησης εικόνων και γραφημάτων (οπτικών μέσων εν γένει) στα κείμενα, που μας παρέχουν της σύγχρονα λογισμικά, μας οδηγεί στην αλόγιστη χρήση της οπτικοποίησης της πληροφορίας και της σκέψης.
Έχει γίνει λοιπόν τόσο συνυφασμένη η εικόνα με την είδηση, την περιγραφή, την αφήγηση, ελέω φυσικά και της τηλεοράσεως, που όταν αυτή λείπει, ο δέκτης της πληροφορίας (αναγνώστης, ακροατής κτλ), την αποζητά εναγωνίως, διαισθανόμενος ενδεχομένως την πιθανή αδυναμία κατανοήσεως των παρεχόμενων πληροφοριών. Και φυσικά αυτή η διαίσθηση είναι πλήρως κατανοητή αφού έτσι έχει πλέον «εθιστεί» να επεξεργάζεται την πληροφορία.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως πρέπει να αναθεωρήσει η κοινωνία την Μαρξιστική πρόταση γα το όπιο των λαών και να αντικαταστήσει την θρησκεία με την ΕΙΚΟΝΑ.Την εικόνα που οπτικοποιεί την πληροφορία, φιλτραρισμένη δεόντως ώστε να τύχει, της κατάλληλης για την περίπτωση, αποδοχής η μη και κατανόησης.
Η προβολή και κατ’ επέκταση ερμηνεία των προσφάτων εκλογικών αποτελεσμάτων από τον τύπο, την τηλεόραση και φυσικά τα κόμματα είναι νομίζω αρκετός λόγος.

ioannispk – son of a pirate

ΥΓ
Δεν αγνοώ σκόπιμα την δύναμη της εικόνας σαν προπαγανδιστικό μέσο, άλλωστε έχουν γραφτεί τόσα. Απλά θα επιθυμούσα λιγότερο εθισμό.