Καστέλα

ΚΑΣΤΕΛΑ


Χίλια μίλια παραγάδια έριξε η Καστέλα, άντεξε τη εφηβική μανία του Βασίλη του Τρίδυμου που την μετονόμαζε σχεδόν καθημερινά σε «Κασέλα» σβήνοντας απλά το ταυ.
Φώναζε ο Γιαννούλης ο Σουστούρης και καταριότανε η γυναίκα του η Σουστούρενα να μην έβρουν προκοπή ποτέ τα αφορεσμένα τα παλιόπαιδα τα κουτρουλά.
Ο Σουστούρης πέθανε μαζί και η Σουστούρενα. Η Καστέλα έμεινε απομεινάρι μιας εποχής να σαπίζει δίπλα στην λίμνη, εκεί που η κυρά Αντριάνα η Νταγιάσενα μαγείρεψε την θαλάσσια χελώνα πού ‘πιασε ο γιος της ο ψήλος μαζί με τον Κωσταντή της Βασιλικούλας του Γιώργη και τον Μαθιό, εκεί που ο Καπτα Γρηγόρης έσμιξε με τον πόντο και βρήκε την μεθυσμένη γοργόνα του Καββαδία που τον είχε μαρκόνι μαζί του, εκεί που ο πάππους μου ο Αντώνης με έμαθε να ράβω μουσαμάδες και να κλέβω φαλάγγια από τον Χριστάκη, αυτόν με το καλό αθερινόδυχτο και την εξωλέμβια Σίγκαλ.
Εκεί που ..., εκεί που ..., εκεί που ...
Δεν μπορώ άλλο ξεχειλίζω. Τόσες μνήμες ανάκατες, τόσο πρόσωπα, τόσες εικόνες. Βρέχει πάλι αναμνήσεις και για όλα αυτά φταινε οι εκλογές που με έφεραν πάλι πίσω. Πίσω εκεί που τα φαντάσματα της νιότης μου με περιμένουν στο μπρόβαλμα, στις (σ)τρύπες και δεν με αφήνουν εύκολα. Μου μιλάνε συνέχεια και ζητάνε να πω και τούτο και κείνο και να μην ξεχάσω και το άλλο.
Υπομονή θα τα βάλω σε σειρά και θα τα πω όλα, με το καιρό όμως γιατί ...
«τώρα ποιος να τηγανίσει πατάτες ... πιες στο σκέτο το ούζο με καραμέλα καημένε ...».

ioannispk – son of a pirate