A Pirate's Mobile Blog

The world as seen by a "PIRATE" (?).

Follow the link below to see ...

http://sonofapirate.blogspot.com/

Saturday, September 23, 2006

Στον Καπτάν Αλέξανδρο Μοντεσάτο

Στον Καπτάν Αλέξανδρο Μοντεσάτο

Είναι πάντα άραγε άδοξη η μοίρα των εραστών και υμνητών της θάλασσας; Ο καββαδίας έγραφε

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Ο Αλέξανδρος Μοντεσάτος όμως αν και εραστής της θάλασσας κατάφερε να διασχίσει την γραμμή του ορίζοντα και μάλιστα τόσο σεμνά και ταπεινά, που χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβουν έστω και λίγοι την αξία της πνευματικότητάς του.

Ο Καπταν Αλέξανδρος πέθανε το 1965 έγκλειστος στο Δαφνί ίσως γιατί ήταν περισσότερο ευαίσθητος απ’ όσο χρειαζόταν η ακόμα ίσως γιατί καταλάβαινε περισσότερα από όλους εμάς. Μπορεί και να βαρέθηκε να ζει σε ένα κόσμο ανούσιο για το ίδιο.

Δεν είχα την τύχη να του σφίξω ποτέ το χέρι, αλλά μου τον σύστησε από καρδιάς ένας κοινός μας φίλος ο Ανδρέας Δ, Κεφαλλήν και του λόγου του και έκτοτε το σκέφτομαι συχνά πυκνά.

Καπετάνιε μοιράζομαι μαζί σου ένα καημό. Μπορεί και δυό, αλλά τούτο θα το δείξει ο χρόνος. Κείνος ο ναός του Μαγιαντόση (του Ιάπωνα Θεού) που περιμένει καρτερικά τον ναύτη να γυρίσει για να κάμει χαρακίρι, με τάραξε.

«Θεέ ας μου γίνει το χατίρι
να πατήσω Γιοκοχάμα
για να κάμω χαρακίρι
με την χρυσαφένια κάμα,
μες τον ναό του Μαγιαντόση
σαν αντάξιος της φυλής μου
κι έτσι Θέ μου να τελειώσει
το μαρτύριο της ψυχής μου».


Δεν ξέρω αν κουβάλαγες καμιά αρχαία κατάρα, για είχες ταμάχι με τους ανθρώπους που σου φερθήκανε γουρουνίσια. Έχω την εντύπωση πάντως πως όποιος καταπιάστηκε μαζί σου υπέφερε. Γιατί? Φτάνει πιά ας γίνει ανάπαυση των όπλων κι ας κάτσουμε όλοι μαζί να θαυμάσουμε τον κόσμο να μεγαλώνει και να περνάει από μπροστά μας, βιαστικά άλλοι, άλλοι νωχελικά. Θα προσεύχομαι για σένα.

Άσε τον πιστό του Μαγιαντόση να κάμει χαρακίρι και έλα να κάτσεις εδώ κοντά να πιούμε ρακί και να λέμε στιχάκια. Το σάκε δεν κάνει για μας. Δεν βγάζει πουθενά το μίσος. Μοναχά η αγάπη και η συγχώρεση φέρνει γαλήνη κι αρχίζει το μάτι να καθαρίζει και να βλέπει το γαλάζιο χρώμα της δημιουργίας, της ευτυχίας, της πληρότητας.

Σαν σε βλάψαμε, συγνώμη! Αν μπορώ να κάμω κάτι για να ησυχάσεις να προσπαθήσω. Μόνε ας τον κόσμο να ζήσει με αγάπη και ήσυχα. Αναπαύσου.

Θα τα ξαναπούμε καπετάνιε, αν θες. Αν όχι θα τ’ αφήσω για άλλη ώρα. Συ ξέρεις.

ioannispk - son of pirate

No comments: